-
1 part
[pɑːt] 1. n(section, division, component) część f; ( role) rola f; ( episode) odcinek m; (US) ( in hair) przedziałek m; ( MUS) partia f2. adv, see partly 3. vt 4. vitwo people rozstawać się (rozstać się perf); crowd rozstępować się (rozstąpić się perf); ( fig) roads rozchodzić się (rozejść się perf)to take part in — brać (wziąć perf) udział w +loc
to take sth in good part — przyjmować (przyjąć perf) coś w dobrej wierze
to take sb's part — stawać (stanąć perf) po czyjejś stronie
for the most part — ( usually) przeważnie; ( generally) w przeważającej części
for the better/best part of the day — przez większą część dnia
Phrasal Verbs:* * *1. noun1) (something which, together with other things, makes a whole; a piece: We spent part of the time at home and part at the seaside.) część2) (an equal division: He divided the cake into three parts.) część3) (a character in a play etc: She played the part of the queen.) rola4) (the words, actions etc of a character in a play etc: He learned his part quickly.) rola5) (in music, the notes to be played or sung by a particular instrument or voice: the violin part.) partia6) (a person's share, responsibility etc in doing something: He played a great part in the government's decision.) udział, rola2. verb(to separate; to divide: They parted (from each other) at the gate.) rozejść się, rozdzielić- parting- partly
- part-time
- in part
- part company
- part of speech
- part with
- take in good part
- take someone's part
- take part in -
2 part of speech
(one of the groups into which words are divided (eg noun, verb, adjective etc).) część mowy
См. также в других словарях:
część mowy — {{/stl 13}}{{stl 7}} klasa wyrazów wyróżniona na podstawie właściwych im cech formalnych, także znaczeniowych i ewentualnie fleksyjnych, np. rzeczownik, przymiotnik, czasownik, przyimek, spójnik, wykrzyknik {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
część — ż V, DCMs. częśćści; lm MD. częśćści 1. «wycinek jakiejś całości, będący wynikiem podziału lub wyodrębniony teoretycznie dla bliższego określenia czegoś (np. miejsca); jeden z elementów, na które dzieli się jakaś całość, pewna ilość z całości;… … Słownik języka polskiego
mowa — ż IV, CMs. mowawie 1. blm «zasób wyrazów, wyrażeń i zwrotów łączonych w wypowiedzi według reguł gramatycznych, używany w celu porozumiewania się przez członków jednego narodu, społeczeństwa, przez ludzi pewnego środowiska, regionu,… … Słownik języka polskiego
mowa — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. mowawie; lm D. mów {{/stl 8}}{{stl 7}} dłuższa wypowiedź ustna, zwykle opracowana literacko, dotycząca konkretnej sprawy, wygłaszana wobec jakiegoś audytorium; także zapis takiej wypowiedzi : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
przymiotnikowy — «mający charakter przymiotnika, właściwy przymiotnikowi; utworzony od przymiotnika» Końcówki przymiotnikowe, np. ski, cki. ∆ jęz. Deklinacja, odmiana przymiotnikowa «deklinacja, odmiana o innych końcówkach niż deklinacja rzeczowników, mająca… … Słownik języka polskiego
czasownik — m III, D. a, N. czasownikkiem; lm M. i jęz. «część mowy obejmująca wyrazy podlegające koniugacji, oznaczające zwykle czynność lub stan; wyraz należący do tej części mowy» ∆ Czasownik przechodni «czasownik rządzący bezpośrednio (bez pośrednictwa… … Słownik języka polskiego
czasownik — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. a {{/stl 8}}{{stl 7}} część mowy odmieniająca się przez czas i osoby, nazywająca czynności lub stany, pełniąca w zdaniu najczęściej funkcję orzeczenia, także wyraz należący do tej części mowy {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
przymiotnik — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. a {{/stl 8}}{{stl 7}} część mowy odmieniająca się przez przypadki, liczby i rodzaje, nazywająca cechy, pełniąca w zdaniu najczęściej funkcję przydawki i orzecznika; także: wyraz należący do tej części mowy, np … Langenscheidt Polski wyjaśnień
przysłówek — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. przysłówekwka {{/stl 8}}{{stl 7}} nieodmienna część mowy nazywająca cechę, określająca czasownik, przymiotnik lub inny przysłówek, pełniąca wzdaniu funkcję okolicznika; także: wyraz należący do tej części mowy… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
interiekcja — ż I, DCMs. interiekcjacji; lm D. interiekcjacji (interiekcjacyj) jęz. «wykrzyknik (jako część mowy)» ‹łac.› … Słownik języka polskiego
partykuła — ż IV, CMs. partykułaule; lm D. partykułauł jęz. «nieodmienna część mowy (lub luźny morfem) spełniająca w zdaniu rolę pomocniczą, polegającą na modyfikacji sensu wyrazu lub wypowiedzi» Partykuła deiktyczna (wskazująca), modyfikująca, wzmacniająca … Słownik języka polskiego